Шалқан
(орыс халқының ертегісі)
Атай көктемде шалқан егеді. Шалқан үлкен дәу болып өседі. Күзде атасы шалқанды жапырағынан ұстап тартып көрді. Бірақ шалқан жұлынбады.
Көмекке әжені шақырады.
Әже — атадан, атай — шалқанның жапырағынан ұстап тартты, жұлынбады.
Әжесі немере қызын шақырады.
Немересі — әжесінен, әжесі — атасынан, атасы — шалқанның жапырағынан ұстап тартты, жұлынбады.
Немересі итті көмекке шақырады.
Ит — немересінен, немересі — әжесінен, әжесі — атасынан, атасы — шалқанның жапырағынан ұстап тартты, жұлынбады. Ит мысықты көмекке шақырады.
Мысық — иттен, ит — немересінен, немересі — әжесінен, әжесі — атасынан, атасы — шалқанның жапырағынан ұстап тартты, жұлынбады.
Мысық тышқанды көмекке шақырады.
Тышқан — мысықтан, мысық — иттен, ит — немересінен, немересі — әжесінен, әжесі — атасынан, атасы — шалқанның жапырағынан ұстап тартып — тартып.
Осылай бәрі қосылып шалқанды жұлып алды.
