Келіс Рахымжанов
Аякөз жырлары
Кеттік ұшып сенің жылы ұяңнан
Өмір шіркін қаталдау ғой қиялдан.
Арман мені алыс жаққа жетелеп
Жыр мұратын іздеттірді қияннан.
Кім біледі таптым оны таппадым
Қадам басып биіктерге аттадым.
Жылдар өтіп қалалық боп кетсем де
Сендей тыныш жайлы мекен таппадым
Даңқы да зор, дүрмегі мен шуы көп
Тұр Алматы құшақ жая күлімдеп.
Сұлу қала көшесінде көп жүрдім
Сүйінді ол ұлым деп те күнім деп.
Көрдім оның ой-қырын да биігін
Атақ-даңқын асқақтатқан иығын.
Тойдым одан келді іздегім бір күні
Алыстағы ауылымның тынымын.
Ақбас тауға жиі қарап таңдағы
Батты жанға сағыныштың салмағы
Аяқ жетпес асқақ шыңның атағы
Заты сонда шоқы құрлы болмады.
Қалғанда анам ауылымда жол тосып
Тағдырыма бал салушы ед ерте ашып.
Ол да қайтты қара бұлтты қақ жарған
Найзағайша қара түнмен айқасып.
Әкем айтып өксігенде ерте өлген.
Бұдан жақсы болды деп ертең мен.
Кейін сездім мықтылығын жас күннің
Тағдыр жүгін жұлып алған желкемнен.
