Мерей Қартов
Сүмбіле
О, Сүмбіле сүттей-ақ,
ұзақ күнім қысқарды.
Қарашаны күтпей-ақ,
қыр асырдым құстарды.
Су сүйегін суыттың,
бүрістірдің бүргенді.
Сөз демімен жылыттым,
кеудемдегі гүлдерді.
Сүмбіл шашты бақтардың,
иіскедім қошынан…
Сүмбілелі ақ таңның,
арайына асығам.
Жүрегімде – жыр ағын,
оу, Сүмбіле біл мұны.
Аспан мен жер тұрағын,
алмасармыз бір күні!
