Келіс Рахымжанов
Әдемі жырлар жаздым мен
Әзіл орнына
Атақты болсам деуші едім
Бәрін де атақ берердей.
Атақты болып кетер де ем
Атақты сүйсем өлердей.
Мақтанға еріп мен-дағы
Атақты ақын болғым кеп.
Өнерлі жанға сондағы
Жас күнде сонау ердім көп.
Түк бірақ одан таба алмай
Жақсы өлең туды сол жерден.
Атақты ақын бола алмай
Басылды солай өр кеудем.
Айтатын еді білгендер
Ақыл-ой құтты мекен деп.
Атаққа жетіп жүргендер
Алаяқ көбі екен деп.
Естідім көрдім мен де көп.
Өлеңге қостым талайын.
Айтпайды шіркін ел не деп
Жасырып несін жабайын.
Сыйғызбай кейде бөтенді
Қызғанып қызмет ортаны.
Тантады дейді көкеңді
Салғызбай кеңге арқаны.
Ортасына оның жағам деп
Кететін кейде тарылып.
Атақты сондай болам деп
Адамды небір таныдық.
Жақсы жыр болды арман сол.
Сағына жаздым өлеңді.
Ел білген адам болған соң.
Ұмыттық атақ дегенді.
***
Арды ойлап кез көп қиналар.
Атақты ондай сүймедім.
Жетерлік көпке сый да бар.
Ортасы құрмет күйлі оның.
Мақтанның беріп есесін
Мақтайды кейде қорқасың.
Сағынып сонда кетесің
Достардың шулы ортасын.
Қыртты да кейде мақтайды
Мылжыңды несін аясын.
Айтқызып барып тоқтайды
Ашқызып елдің қоясын.
Жабыла келіп мақтайды
Көрінсе біреу жылт еткен
Ұлы деп барып тоқтайды
Қарайды сосын құрметпен.
Мақтатып сосын өздерін
Дуалы сөздің буымен.
Жүреді жұмып көздерін
Мақтанның жалған уымен.
Мұқатам десе жақынды
Атағын оның жер етіп.
Мұқтаж ғып қояр пақырды
Ашырмай аузын қор етіп.
Көп естіп сондай сындарды
Өттік-ау сынбай көбінен.
Сор болған сонау жылдары
Атақтан сөйтіп жерігем.
Қиын ғой ол да мұншама
Өтті ғой небір білместік.
Дақпырты күшті ортада
Дамылдап солай күн кештік.
Атақты болып кетпедім
Атымды жұрттар білді аздап.
Артынан біліп жеткенім
Қатырды атақ бізді алдап.
Бойдағы қызу жалынмен
Құр сөзді қалмай малданып.
Ақылды жырлар жазыппын
Атақпен қалмай алданып.
