Алтайға есек келген күн
(1900 жылдың басында Өр Алтайдың Қаба өңіріне, Алқабек Білезік өзенінің жағасына бір топ ұйғыр 10 есекке шай-пұл тиеп әкеп сатқан екен)
/Автор/
Келді ауылға бір керуен киімдері шұбартқан,
Жаяу-жалпы шұбырынған он есекке жүк артқан.
Алыс жолдан арып келген ештеңе жоқ ойында,
Есектерін суарды әкеп Білезіктің бойында.
Асқақ Алтай паңданады басынан құс ұшырмай,
Мынау байтақ кең даланың айбары мен сұсындай.
Жаралғаннан табиғаттың төл баласы секілді,
Қоңыр қазақ мекен еткен күн кешетін қысылмай.
Мына баса –көктеушілік ел ағасын таң қылды,
Жіберді де шабарманын керуенбасын алдырды:
-Бүлінбеген бүтін елміз лайламаған тұнығын,
Баса көктеп суға түстің қай басынған қылығың?!
-Кешір тақсыр бұл өңірдің салт-дәстүрін білмедік,
Шаршап келдік алыс жолдан арып-ашып кірледік.
Бір білместік бізден кетті айтқаныңа көнейік,
Бағалаңыз бұның нарқын айыпты да төлейік.
-Есек дейтін хайуанды алмаймыз біз есепке,
Күнәсі ауыр жанды ғана мінгіземіз есекке.
Келіп қапсың саудаңды қыл ырыздығың қашпасын,
Бұдан кейін есектерің мына маңды баспасын!
Бес есек жүк бассыздықтың бодауына алынсын,
Елсіз жерден есекке арнап бөлек құдық қазылсын!
Он күн бойы төменгі ауыл өзеннен су ішпесін,
Бала-шаға Білезікке шомылуға түспесін!
Ел ағасы айтқан жарлық қайтпас сөздің дауылы,
Хабарланды төменгі ел – Абдолла төре ауылы.
Азан-қазан керуеннің десі солай басылды,
Ел ішерге Алқабектен апталап су тасыды…
Өткен шақтар енді ешқашан оралмайтын қиялым,
Шекерден де шырын едің сені қалай қиямын?!
Алмас жүзді қайран ерлер қасиетіңнен айналдым,
Доңыз түгіл есектердің жолатпаған тұяғын!
