Жұбату жыры
Қамықпа сен, көктем де оралады,
Бар əлем жылулыққа оранады.
Көзіңде тұрған қатып бір тамшы жас,
Ериді, жоғалады.
Құдіретін сыйлайды саған əлі,
Өтер-кетер күндер де санамалы.
Жусан исі бұрқырап, жұпарға орап,
Рухыңды оятады даладағы.
Тентек теңіз кеудесі дамыл алып,
Шағалалар шалқарға қонар əлі.
Шың басына шығып ап ару – арман,
Саған əлі бұлғайды орамалын.
Еркіндіктің ақ қанат періштесі,
Арнайды саған əнін.
Қамықпа сен, өмірге бекер налып,
Кесеңдегі бақыттың шарабына,
Көз жасың кетер тамып…
